زمینه و هدف: هدف از این پژوهش، مقایسه تاثیر انواع مختلف انقباض عضلانی آیزوکینتیک بر عوامل همودینامیک در مردان بود.روش بررسی: 10 مرد سالم (سن، 3.4±26.1 سال) در سه جلسه جداگانه سه پروتکل انقباض عضلانی آیزوکینتیک کانسنتریک/کانسنتریک (C/C)، ایسنتریک/ایسنتریک (E/E) و کانسنتریک/ایسنتریک (C/E) را به صورت فلکشن و اکستنشن زانو اجرا کردند. در هر جلسه آزمودنی ها 4 سری 10 تکراری را با سرعت 60 درجه بر ثانیه اجرا نمودند. عوامل همودینامیک (ضربان قلب، فشار خون سیستولی، فشار خون دیاستولی، میانگین فشار خون سرخرگی و میزان حاصلضرب فشار و ضربان) قبل، بلافاصله پس از فعالیت و پس از 30 دقیقه ریکاوری اندازه گیری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد.یافته ها: آنالیز آماری داده ها افزایش معنادار ضربان قلب، فشار خون سیستولی (P<0.001)، میانگین فشار خون سرخرگی (P=0.053) و میزان حاصلضرب فشار و ضربان (P<0.001) در پاسخ به فعالیت و کاهش این عوامل را طی دوره ریکاوری نشان داد. میزان درک تلاش (RPE- Rate of Perceived Exertion) در پاسخ به انواع انقباض عضلانی متفاوت (F2,34=15.5) بود و آزمون تعقیبی نشان داد که RPE پس از پروتکل E/E کمتر از دو پروتکل C/C و C/E بوده است.نتیجه گیری: عوامل همودینامیک در پاسخ به فعالیت ورزشی با انواع انقباض عضلانی آیزوکینتیک تغییر می یابند اما این تغییرات وابسته به نوع انقباض نمی باشد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

پیش زمینه: تریگرپوینت یک نقطه حساس به لمس در باندل های سفت از عضله است که می تواند با یا بدون درد انتشاری باشد. هدف از انجام این تحقیق، بررسی تاثیر تریگرپوینت های نهفته روی بیشترین قدرت ایزومتریک عضلات تراپزیوس بالایی، میانی و پایینی می باشد.مواد و روش ها: در یک مطالعه مورد شاهدی، 15 دانشجوی زن مبتلا به تریگرپوینت نهفته با میانگین سنی 22.53، و 15 دانشجوی زن سالم با میانگین سنی 22.46، از نظر قدرت ایزومتریک عضلات تراپزیوس بالایی، تراپزیوس میانی و پایینی توسط دستگاه مایومتر دیجیتالی مقایسه شدند.یافته ها: بیشترین قدرت ایزومتریک عضله تراپزیوس بالایی در گروه بیمار نسبت به گروه سالم کاهش معنی داری را نشان داد (p<0.05). در حالی که در بیشترین قدرت ایزومتریک عضله تراپزیوس میانی و پایینی در دو گروه هیچگونه تفاوت معنی داری مشاهده نگردید (p>0.05).نتیجه گیری: تریگرپوینت های نهفته ضایعات عصبی - عضلانی هستند و می توانند کارآیی انقباض عضله را کاهش دهند.

تمرین مقاومتی، جزء مهم برنامه تمرینی در بیشتر فعالیت های ورزشی است. تمرین مقاومتی کم شدت همراه با محدودیت جریان خون نیز می تواند باعث افزایش قدرت عضلانی و استقامت موضعی شود؛ بنابراین، پژوهش حاضر با هدف مطالعه اثر تمرین کم شدت برونگرا با محدودیت جریان خون بر حجم عضله و عملکرد جسمانی فوتبالیست های مردانجام شد. بدین منظور، 40 فوتبالیست انتخاب شدند و به صورت تصادفی به چهار گروه تمرین مقاومتی سنتی (تعداد = 10)، تمرین مقاومتی کم شدت برونگرا با محدودیت جریان خون (تعداد = 10)، تمرین مقاومتی شدید برونگرا بدون محدودیت جریان خون (تعداد = 10) و کنترل (تعداد = 10) تقسیم شدند. قبل و پس از دوره تمرینی هشت هفته ای، آزمون های قدرت و استقامت عضلانی گرفته شد و هایپرتروفی عضلانی با توجه به روش اولتراسوند اندازه گیری شد. برای مقایسه بین گروه ها از روش تجزیه وتحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد (0. 05 ≥ P). نتایج حاکی از آن بود که گروه های تجربی تمرین برونگرا با محدودیت جریان خون و تمرین سنتی در مقایسه با گروه کنترل در آزمون قدرت بالاتنه افزایش معنا داری داشتند(P < 0. 001). همچنین، در قدرت عضلات پا بین گروه ها تفاوت معنا دار وجود نداشت، اما تغییرات درون گروهی در همه گروه های تجربی افزایش معنا داری را نشان داد. همچنین، استقامت عضلات پا افزایش معناداری را در تمام گروه های تجربی نشان داد. نتایج بین گروهی حاکی از وجود افزایش معنا دار بین گروه تمرینات مقاومتی سنتی با گروه تمرینات مقاومتی برونگرا بدون محدودیت جریان خون (0. 001 = P) و بین گروه تمرینات مقاومتی سنتی و گروه تمرینات مقاومتی برونگرا با محدودیت جریان خون با گروه کنترل (0. 001 =P) بود. تفاوت معنا داری در استقامت عضلات بالاتنه (0. 18= P)، هایپرتروفی عضلات چهارسرران (0. 12= P) و همسترینگ (0. 053= P) وجود نداشت (0. 05

مقدمه و هدف: کوفتگی عضلانی تاخیری (DOMS) تجربه ای معمول و شایع پس از انجام فعالیت های غیر معمول (به خصوص تمرین های برونگرا) است؛ هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر اولتراسوند بر نشانگرهای کوفتگی عضلانی تاخیری است.مواد و روش کار: 20 نفر دانشجوی پسر غیرورزشکار (سن: 2±21 سال، قد: 3±167 سانتی متر و وزن: 16±67 کیلوگرم) که تا شش ماه قبل سابقه کوفتگی عضلانی نداشتند به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کرده و سپس به صورت تصادفی به دو گروه 10 نفره (تجربی و کنترل) تقسیم شدند. برنامه فعالیت بدنی برای ایجاد DOMS شامل پانزده دقیقه تمرین پله بوده است. متغیرهای وابسته (شدت درد و کراتین کیناز) در روز مبنا (قبل از تمرین پله)، 2، 24، 48 و 72 ساعت پس از تمرین پله اندازه گیری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون repeated measure ANOVA، آزمون تعقیبی توکی و t دو گروه مستقل در سطح اطمینان (p<0.05) 0.05 استفاده شد.نتایج: بین شدت درد و کراتین کیناز گروه کنترل و تجربی در سطح اطمینان (p<0.05) تفاوت معنی داری وجود داشت.نتیجه گیری: مطابق با نتایج، اولتراسوند بر نشانگرهای حاصل از کوفتگی عضلانی تاخیری تاثیر مثبت دارد؛ در نهایت، نتایج نشان می دهد که استفاده از اولتراسوند، می تواند روشی موثر برای درمان کوفتگی عضلانی تاخیری باشد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

فرض کنید A یک جبر باناخ باشد. ما نشان می دهیم که اگر A یک ایده ال انقباض پذیر از یک جبر باناخ B باشد آنگاه AÅAnn(A) = B برقرار است. سپس وجود یک خود توان می نیمال مرکزی را در یک جبر باناخ انقباض پذیر که یک تابعک ضربی ناصفر روی آن موجود باشد ثابت می کنیم. همچنین مفهوم –b انقباض پذیری و یکی از فرم های معادل آن را معرفی می کنیم و با مثالی نشان می دهیم که –b انقباض پذیری به طور اکید از انقباض پذیری ضعیف تر است.

زمینه و هدف: هر گونه حرکت و فعالیت فیزیکی بدن در شرایط متفاوت، ناشی از فعالیت و انقباض عضلات مرتبط با آن حرکت می باشد. انقباض عضلانی با تولید سیگنالهای بیولوژیکی همراه است. تجهیزات بکار گرفته شده برای ثبت، اندازه گیری و تجزیه و تحلیل این سیگنالها و مقایسه نوع فعالیت و میزان کارکرد عضلانی با تغییرات شاخصه های سیگنالها، روشهای علمی معتبری را برای ارزیابی و تخمین فعالیت عضلانی بوجود آورده است. یکی از جدیدترین روشها، استفاده از سیگنال مکانومیوگرام (Mechanomyogram, MMG) میباشد.روش بررسی: هنگامی که عضله منقبض می شود، ارتعاشاتی بسیار کوچک در فیبر های عضلانی بوجود می آید. این پدیده به عنوان امواج مکانیکی در نظر گرفته شده، که با حرکت از داخل به سطح عضله توسط ترانسدیوسر مناسب قابل دریافت می باشند. مکانومیوگرام اصطلاح علمی این سیگنال است. در حقیقت مکانومیوگرافی به خواص مکانیکی و الکترومیوگرافی به خواص الکتریکی واحد های حرکتی فعال شده عضلات در طی انقباض ارادی اشاره دارند.یافته ها: تجزیه و تحلیل فرکانس سیگنال مکانومیگرام رابطه مستقیم بین شدت نیرو و فرکانس را نشان می دهد. هم چنین طیف توزیع قدرت فرکانس مکانومیگرام، قابلیت تشخیص و ترکیب انواع متفاوت فیبر های عضلانی را امکان پذیر می کند. دامنه سیگنال مکانومیگرام هم به عنوان یک شاخصه قابل ارزش در تعیین و ارزیابی خستگی عضلانی برای انقباض ایزومتریک آرام و پایدار معرفی می شود.نتیجه گیری: مکانومیوگرافی می تواند به عنوان یک روش علمی Non-invasive و هم چنین تکمیل کننده با ارزشی برای سیگنال الکترومیگرافی در افزایش توان و کیفیت ارزیابی عملکرد عضلات مورد استفاده پژوهشگران واقع شود.

زمینه و هدف: زانوی پرانتزی یکی از اختلالات اندام تحتانی است. این مطالعه به منظور تعیین اثر طول عمر کفش ورزشی بر هم انقباضی عمومی و جهت دار عضلات مفصل مچ پا هنگام دویدن در زنان مبتلا به زانوی پرانتزی و سالم انجام شد. روش بررسی: این مطالعه مورد-شاهدی روی 30 زن دانشجو (15 فرد مبتلا به زانوی پرانتزی درجه 2 و 15 فرد سالم) با استفاده از کفش نو و کفش کهنه (6 ماه استفاده) در آزمایشگاه بیومکانیک ورزشی دانشگاه محقق اردبیلی انجام شد. به هر کدام از آزمودنی ها یک جفت کفش ورزشی نو داده شد. پس از داده گیری اولیه از آزمودنی ها خواسته شد که به مدت 6 ماه، روزانه حداقل یک ساعت در فعالیتشان استفاده کنند. فعالیت الکتریکی عضلات با استفاده از الکترومایوگرافی سطحی ثبت گردید. یافته ها: در هیچیک از زیر فازهای دویدن، تفاوتی بین گروه های مورد مطالعه در هم انقباضی عمومی و جهت دار مفصل مچ پا مشاهده نشد. نتیجه گیری: طول عمر کفش اثری بر هم انقباضی عضلات مفصل مچ پا ندارد.

1امروزه تحریک الکتریکی به عنوان یک روش درمانی با ایجاد انقباض عضلانی به وسیله ایجاد تحریک­های الکتریکی درونی یک روش برای کاهش دردهای عضلانی است. علاوه بر این برای درمان آرتروز مورد استفاده قرار می­گیرد. هدف تحقیق حاضر مطالعه، طراحی و پیاده¬سازی سخت­افزاری بهینه شده برای تحریک­کننده­های الکتریکی عضلات به منظور کاهش درد و درمان آرتروز است. در اینجا به طراحی سامانه بهینه با هزینه پیاده­سازی به مراتب کمتر نسبت به کارهای موجود پرداخته شده است. در بین روش­های مختلف برای ساخت این دستگاه هزینه تمام شده این دستگاه­ها بسیار بالا است و تهیه آن توسط بیماران امکان پذیر نیست. در اینجا با ساخت مداری کم هزینه و بهینه که دارای ویژگی­های لازم برای تحریک الکتریکی عضلات است می­توان این مشکل را بر طرف کرد. در این ساختار با استفاده از دو پتانسیمتر می­توان قدرت و فرکانس پالس­های اعمالی به بدن را متناسب با کاربردهای مختلف از تحریک عضلات تا درمان آرتروز کنترل کرد. استفاده از ترانزیستورهایی با قابلیت جریان­دهی مناسب و ایمن دستگاه برای کارهایی که نیاز به اعمال پالس­های قوی­تری نیز می­باشند مناسب است. در ساختار ارائه شده فرکانس تحریک­ در محدوده  1هرتز تا 50 کیلو هرتز قابل تغییر می­باشند که این امر باعث استفاده از دستگاه برای طیف وسیعتری از درمان­ها در این حوزه می­شود. بدین صورت که اعمال سیگنال­هایی با فرکانس کمتر و جریان بیشتر باعث عمق نفوذ بیشتری در بدن شده و برای درمان آرتروز و تحریک بیشتر غضروف آسیب دیده مناسب است. برای ترانسفورماتور استفاده شده در مدار می­توان از دو نوع ترانسفورماتور متداول 220 ولت به 12 ولت 300 میلی آمپر و 220 ولت به 9 ولت 300 میلی آمپر استفاده کرد. برای تحریک­های ضعیف­تر می­توان از ترانسفورماتورهای با جریان دهی 100 میلی آمپر نیز استفاده کرد. مدار پیشنهادی مورد آزمایش و بررسی روی افراد مختلف قرار گرفته و باعث کاهش درد عضلانی شده است.